theatre

SISMA 

emotional geography

​

​

H λέξη SISMA αποτελεί μια λεκτική σύνθεση από τις λέξεις "σεισμός" και "σχίσμα". 

​

Ένα γλωσσικό ιδίωμα -μεταφορικά και φυσικά-  που εστιάζει στην έννοια της απόσχισης.

Χρησιμοποιώντας την ποιητική της γεωλογίας, το έργο μιλάει για αφετηρίες και γεωγραφικές μετατοπίσεις που δια-σχίζουν σύνορα και ταραχώδεις περιοχές ανάμεσα στη γλώσσα του σώματος και την ταυτότητά μας. 

Το SISMA είναι ένα εικαστικό κείμενο. Μια χορευτική αυτοβιογραφία. 

H Lis Nobre μεταξύ της Αμαζονίας στη Βραζιλία και της Ζακύνθου στο Ιόνιο, προσφέρει απλόχερα την κινησιολογική της φύση και χαράζει μονοπάτια, τολμά και διαταράσσει την ταυτότητά της και συνθέτει νέες ηπείρους και συμβολικά νησιά σαν άλλα “ καταλύματα ασφάλειας”. Όλα χαραγμένα στο ανάγλυφο των ποδιών της που σημαδεύτηκαν από τα βήματα της μέχρι τώρα. 

Χορεύτρια, ακροβάτης και ποιήτρια συγγράφει με τον εικαστικό και χορογράφο Χρίστο Καούκη ένα χορευτικό κείμενο που σηματοδοτεί νέες «συναισθηματικές γεωγραφίες».

 

Ταυτότητα Παράστασης//

Σκηνοθεσία, Εικαστική Σύλληψη: Χρίστο Καούκη

Σύλληψη, Ερμηνεία: Lis Nobre

Δραματουργία: Juliana Pautilla

Δυναμική Σκηνογραφία, Αντικείμενα: Χρίστο Καούκη

Σκηνογραφική Επιμέλεια: Γιώργος Μαραζιώτης

Χορογραφική Επιμέλεια: Marion Renard, Μάρω Γαλάνη, Yara Costa

Μουσική Επιμέλεια και Σύνθεση: Θωμάς Πουλιάσης, Χρίστο Καούκη, Eliberto Barroncas

Φωτισμοί: Phil Hills

Κατασκευή Κεφαλιού: Τέλης Σοφιανόπουλος

Σχεδιασμός Γραφιστικού Υλικού: Γιώργος Μαραζιώτης

Τεχνική Επιμέλεια:  Γιάννης Λύκος, ΕναΔΥΟ Πολυμέσα, TSS Αντώνης Κόκκορης

Επικοινωνία: Αρχόντισσα Κοκοτσάκη

Παραγωγή: NOVEMBER

​

Ευχαριστίες: Αντώνης Κόκκορης, Dodo Giovanetti, Casa da Pau Brasil, Emiliano Ron, Κατερίνα Λάμπρου, Νικόλας Κλάδης, Θάνος Σπίνος, Ελευθέριος Σπίνος, Nonato Tavares, Maria Carolina Oliveira, Rodrigo Matheus, Camilla Nobre, Elci Nobre.

 

"To SISMA περιέχει περισσότερο  την ρευστότητα της ρωγμής, παρά την βίαιη θραύση.

Την χρονικότητά της, τον ρυθμό της, τη νέα γεωγραφία που χαράσσεται. 

 Ωκεανοί, βουνά, νησιά και ποτάμια όλα σχηματίζονται από «σεισμούς», στιγμιαίους ή συνεχείς,

μικρούς  ή μεγάλους, σαν μια ανάγλυφη βιογραφία.  

Αυτή η οργανική μετατόπιση είναι που συνθέτει την προσωπική μας γεωγραφία. 

 Δεν διασχίζουμε σύνορα, αλλά ποτάμια, ωκεανούς και χρονικές ζώνες. 

Η καθετότητα του Βορρά μέχρι τον Νότο είναι μια σταγόνα έτοιμη να απελευθερωθεί και οι ωκεανοί ένα τρεμάμενο ποτήρι νερό.

Κι αν ο χρόνος ήταν με το μέρος μας θα βλέπαμε την πέτρα να μεταμορφώνεται σε άμμο."  

(xristo kaouki, Βρετάνη, Γαλλία 2021)